Ogar perski - SALUKI

Rodzima kraina: Bliski Wschód/Patronat FCI
Dzień ogłoszenia niniejszego wymagania: 25.10.2000
Cel: Polowanie i płynięcie.
Klasyfikacja FCI: Grupa 10 – Charty; obszar 1 – Charty długowłose lub pierzaste (1. półdługowłose)
Nie podlega testom działania.

SZYBKIE PODSUMOWANIE HISTORYCZNE:

Rodzaj saluki jest zmienny i ta zmienność jest pożądana i normalna dla rasy. Dzieje się tak za sprawą wyjątkowego obszaru, jaki Saluki łączy w tradycji arabskiej, oraz z rozległych regionów Bliskiego Wschodu, gdzie od setek lat saluki są wykorzystywane do polowań. Pierwotnie każde plemię miało Saluki najlepiej dopasowane do polowania na atrybut gry wideo w tej lokalizacji. Zgodnie ze środkowowschodnimi zwyczajami saluki nie były kupowane ani sprzedawane, a jedynie wręczane jako prezenty. W rezultacie saluki dostarczane Europejczykom i przywożone przez nich na kontynent znacznie różniły się od siebie, gdyż pochodziły z różnych obszarów i środowisk. Kryterium angielskie z 1923 r. było początkowym oficjalnym standardem europejskim i zostało opracowane w celu uwzględnienia wszystkich różnych rodzajów saluki.Śledź ten link https://psiacometa.pl/ Na naszej stronie

WYGLĄD OGÓLNY:

Wygląd Saluki powinien być elegancki i jednolity, a dodatkowo powinien charakteryzować się wspaniałą szybkością i wytrzymałością w połączeniu z wytrzymałością
i energia.
Selekcja krótkowłosa (po lewej): wszystkie cechy są takie same, z wyjątkiem włosa, który nie tworzy frędzli.

WAŻNE PROCENTY:

Długość tułowia od stawu barkowego do guza kulszowego jest w przybliżeniu równa wysokości w kłębie, chociaż kieł zwykle sprawia wrażenie dłuższego, niż jest w rzeczywistości.

ZACHOWANIE/CHARAKTER:

Jest skierowany w stronę zupełnie obcych sobie ludzi, jednak nie jest ani straszny, ani wrogi. Godny, inteligentny i niezależny.

GŁOWA:

Długie i wąskie, o godnym wyrazie.
Umysł:
Głowa: Umiarkowanie szeroka pomiędzy uszami, bez kopuły
Zakończ: Raczej zauważalne.
Region twarzy:
Wskaźnik nosa: Czarny lub brązowawy (wątrobiany).
Szczęki/zęby: Szczęki i zęby mocne, doskonały atak nożycowy, zęby pełne i normalne.
Oczy: Ciemnobrązowe do orzechowych, błyszczące, duże i owalne, choć nie sławne. Wyraz twarzy powinien być łagodny i dostojny, a spojrzenie wierne i odległe.
Uszy: Długie, pokryte długą, gładką sierścią, wysoko osadzone, ruchome, opadające po bokach głowy.

SZYJA:

Długie, elastyczne, dobrze umięśnione.

CIAŁO:

Tył: Skutecznie szeroki.
Lędźwie: Lekko wysklepione, dobrze umięśnione.
Zad: Kości biodrowe szeroko rozstawione.
Klatka piersiowa: Wysoka, długa i dość wąska. Ani beczkowaty, ani płaskożebrowany.
Podkreślenie: Uparty brzuch wyraźnie podciągnięty.

OGON:

Długie, nisko osadzone, normalnie podkręcone. Na dole obfite końcówki włosa długiego, gładkiego, niezbyt przytulnego. U dorosłych nie należy go przenosić ponad linię grzbietu, chyba że jest to zabawa. Sugestia ogona sięga minimum do guzka kości piętowej.

KOŃCZYNY PRZEDNIE:

Łopatki: dobrze nachylone, dobrze umięśnione, ale niezbyt sztywne,
Ramię: W przybliżeniu tej samej długości co łopatka, wyraźnie określony kąt łopatkowo-ramienny.
Przedramię: Długie, proste od łokcia do nadgarstka.
Mediany: Mocne i elastyczne, nieco nachylone.
Łapy przednie: Łapy średniej długości, palce długie, przenośne, dobrze wysklepione, ale nie „kocie łapy”. Całość jest solidna i uniwersalna. Frędzle między palcami.

UKRYTE KOŃCZYNY:

Mocny, zapewniający siłę napędową potrzebną do kłusu i skakania.
Udo i obniżone udo: Dobrze rozwinięte.
Kolano: Odpowiednio kątowane.
Staw skokowy: niski.
Łapy tylne: podobne do przednich.

CHOD/RUCH:

Kłus normalny, jednolity, całkowicie swobodny. Chody lekkie, wydłużone, o doskonałej sile napędowej. Chody nie są ani zbyt drogie, ani zbyt krótkie.

WARSTWA:

Włosy: gładkie, miękkie i jedwabiste, z frędzlami z tyłu nóg. U dorosłych może dodatkowo rozwinąć się brzegi pod gardłem. Szczenięta mogą mieć łagodne wełniane frędzle na udach i ramionach. Seria krótkowłosa nie ma frędzli.
Kolor: Dopuszczalne są wszystkie kolory i kombinacje kolorów. Brinding jest niekorzystny.

ROZMIAR:

Wysokość w kłębie: zwyczajna od 58 do 71 cm (23 do 28 cali), suki proporcjonalnie mniejsze.

BŁĘDY:

Jakiekolwiek odstępstwa od powyższego standardu należy uznać za błąd i karać w zależności od stopnia wyrażenia.

UWAGA:

U mężczyzn oba jądra muszą być ogólnie utworzone i całkowicie zejść do moszny